Ons raadslid Stephanie Geurtz vertelt je hoe het haar vergaat in de gemeenteraad van Steenwijkerland. Onderstaand lees je deel 4 in de serie ‘Groen in de raad’.

Het is nog steeds rustig op de agenda van de raad. Het opstarten van de raadsperiode en het werken richting de perspectiefnota (meerjarig financieel perspectief) gaat gestaag door, maar ogenschijnlijk is het rustig. Het college is druk bezig het coalitieakkoord te vertalen naar concreet beleid en als oppositiepartij bedenken wij alvast wat wij ervan verwachten en aan welke knoppen er gedraaid kan worden om nog een GroenLinks tintje aan het geheel te geven.

Ondertussen gebeurt er van alles, want de wereld staat nooit stil. In het klein en in het groot. Alhoewel soms kleine dingen ook heel groot kunnen zijn.

Icebear

Afgelopen week werd ik uitgenodigd om aan te sluiten bij een bijeenkomst van ondernemers en omwonenden van de biomassacentrale IceBear aan de Dolderweg. Het was een groep van ongeveer dertig mensen die last hebben van het geluid van de fabriek en zich zorgen maken over de stoffen die vrijkomen bij het verwerken van hout. IceBear, voorheen IJsbeer Energie, kent een lange geschiedenis van onrust, niet goed functioneren, sluiten en weer openen en veranderen van productie. Maar vooral een geschiedenis van onduidelijkheid. Geen positieve geschiedenis voor een bedrijf dat in de basis wil bijdragen aan circulariteit en het verbeteren van het omgaan met grondstoffen.

Voor de omwonenden en inwoners van Steenwijkerland is het een bedrijf dat voor houtstof- en geluidsoverlast zorgt en daarmee voor onrust en zorgen. Want wat voor stoffen komen er eigenlijk vrij? En in welke hoeveelheid? Hebben wij hier een soort Tata Steel naast onze woonwijk? Wat doet de omgevingsdienst regelmatig op het terrein en wat zijn de uitkomsten van de metingen die ze er doen? En kunnen wij nog wel slapen als IceBear straks de productie echt opvoert en op 100% gaat draaien? Vragen, heel veel vragen. En deze vragen moeten worden beantwoord, wil je als bedrijf het vertrouwen van mensen en de maatschappij voor je winnen.

Naar aanleiding van de initiatiefavond schreef de Stentor een stuk in de krant en vervolgens kreeg ik het verzoek om de CEO van IceBear, Halbe Pomper, terug te bellen. En dat deed ik. Na een twee uur durend gesprek met veel informatie en relatief veel openheid hebben wij nu concretere handvatten om verder te gaan. Genoeg om de vinger aan de pols te houden, ook vragen aan het college te stellen en in gesprek te blijven met de actiegroep en met IceBear.

Vaartocht

Op onze GroenLinks agenda stond deze week ook de vaartocht door de Weerribben. Een gezellige middag op het water. En niet zomaar water, het water van de Weerribben. GroenLinksers en andere enthousiastelingen stapten samen in de fluisterboot van Staatsbosbeheer en ruim twee uur lang lieten wij ons verwonderen door de geschiedenis en de levendigheid van dit gebied. Onze voorzitter Ellen Molhoek vertelde vol passie over de planten en dieren die hier thuis zijn en haar verhalen werden aangevuld door onder andere Bas Boekhuizen en Willem - Jan Hoefnagel. Mooi om te luisteren naar verhalen over het monitoren van libellen en vlinders en hoe de kleine grote vuurvlinder dit gebied heeft gekozen als leefgebied.

Het was een mooie zonnige dag, die wij op het terras van De Gele Lis voortzetten met gesprekken over de ideeën voor de komende tijd, over waarom mensen actief worden in een politieke partij en hoe samenwerken anno 2022 eruit zou moeten zien.

Misschien denk je nu wel “Hé, daar had ik wel bij willen zijn!”. Houd dan onze nieuwsbrief steeds goed in de gaten en je krijgt alle informatie over de komende activiteiten. Want een ding is zeker: dit smaakt naar meer! Dit zijn dagen die belangrijk zijn, positieve energie opleveren en duurzaam de kracht van GroenLinks uitmaken.

Wordt vervolgd!

Met groene en sociale groet

Stephanie Geurtz