Groen in de raad - Zomer

Groen in de raad – Zomer

Op 5 juli werd de laatste raadsvergadering voor de zomer gehouden. Onze stemverklaring bij de stikstofmotie en onze bijdrage over de Perspectiefnota kun je op de website teruglezen. Nu begint het reces. Een pauze, een moment van ‘pas op de plaats’ en dagen vol zomer, vrienden en familie, lezen van boeken die al een tijdje liggen te wachten en stilstaan bij wat er was en wat er komt.

Voor iedereen was het een bijzonder jaar. Corona, de oorlog, boerenprotesten, nieuwe klimaatrapporten. En voor iedereen komen er persoonlijke verhalen bij. De een staat langer in de rij op Schiphol en anderen staan langer in de rij bij de Voedselbank of op de wachtlijst voor de juiste zorg. Iedereen heeft zijn eigen beleving van de wereld, de maatschappij en de eigen leefomgeving. En terwijl de behoefte aan verbinding en solidariteit groeit, lijkt het wel alsof polarisatie het wint.

Het is een tijd van grote veranderingen. En ondanks dat alles altijd verandert, blijken wij mensen er toch bang voor te zijn. Maar het collectieve besef dat wij ons gedrag moeten aanpassen, willen wij deze planeet met opgeheven hoofd overdragen aan komende generaties, dat is er.

Kritische massa

Bij beweging en verandering heb je altijd een kritische massa nodig. Een scheikundige definitie voor een minimale hoeveelheid stof die nodig is om een kettingreactie in stand te houden.

De behoefte aan veiligheid en voorspelbaarheid is menselijk. Wij zouden graag willen weten waar deze huidige kettingreactie ons gaat brengen. Hebben wij straks kleinschalige boerderijen met winkelstalletjes en gaan wij daar op de fiets naartoe? Hebben wij straks natuurgebieden waarin bijna uitgestorven insecten en dieren weer volop thuis zijn? Heeft iedereen dan genoeg te eten? En de mensen die hier komen vanuit andere landen, heten wij hen welkom? Voor de een klinkt dit bijna paradijselijk, voor de ander is dit meer een nachtmerrie. En waar zit de kritische massa?

Als ik zo om mij heen kijk ben ik hoopvol. In de schappen van de supermarkten wordt het aanbod van lokale, duurzame, biologische en vegetarische producten steeds groter, boerderijwinkels hebben meer aanloop, restaurants vragen dezelfde prijs voor koffie met melk of met plantaardige vervangers, op elke BBQ wordt er gesproken over vlees, en gesprekken over de hele keten van goederen, over globale handel en politiek zijn er alom. Tijdens het weerbericht bij het Journaal wordt er vaker de link gelegd met de klimaatverandering, de Ombudsman maakt duidelijk dat wij mensen, en vooral kinderen, in AZC’s in de steek laten. Er is bijna geen thema meer dat in een taboehokje zit en wij worden uitgedaagd om onze mening te vormen, te herzien, te leren en keuzes te maken.

Bewustwording

Als die bewustwording zo aanwezig is, is de kans op het vergroten van de kritische massa reëel. En daarmee ook het gevoel van onzekerheid, chaos en persoonlijke uitdagingen. Want hoe vertel je dat je niet meer wilt vliegen, dat het stukje vlees je niet meer smaakt, dat je bezig bent met het verkleinen van je footprint. Niet vanuit een schuldgevoel, maar vanuit een gevoel van verantwoordelijkheid. Vanuit het proces van bewustwording, vanuit het besef dat je alleen als je je eigen gedrag aanpast, je kan bijdragen aan een planeet die later ook nog een veilige plek is voor komende generaties. En hoe doe je dat? Je footprint verkleinen? Dan begint een hele zoektocht, waarbij je bereid bent om te veranderen. En wordt het dan altijd ‘minder’ of kun je kiezen voor ‘anders’? En kost het inspanning, geld of lever je een stukje luxe in? Gaan wij terug in de tijd of maken wij juist een sprong vooruit?

Vragen

Onder een vraag zit vaak een emotie. Stel je een vraag vanuit nieuwsgierigheid of vanuit wantrouwen? Die emotie bepaalt voor een groot gedeelte de uitkomst. Bij vragen vanuit wantrouwen of angst zullen veel antwoorden je niet geruststellen. Stel je ze vanuit nieuwsgierigheid, dan geven antwoorden je eerder het gevoel dat je perspectieven en keuzes hebt.

Deuren

Op momenten van keuzes hoor ik in gedachten mijn moeder zeggen: ‘Als een deur sluit, gaat er een andere deur open’. Als kind al was dit een zin die mij telkens weer geruststelde, mij optimistisch stemde en mij energie gaf op momenten dat er een nieuwe deur openging.

Na het politieke zomerreces gaat de deur van de raadszaal opnieuw open en de vraagstukken die de komende tijd op tafel liggen zijn essentiële. Wij hebben opnieuw de kans om binnen onze gemeente vorm te geven aan het nu en de toekomst, perspectieven te schetsen en kansen te bieden. Op zoek naar de meest ideale vorm voor iedereen. Dat kun je niet alleen, en ook niet alleen vanuit de raadszaal, daarvoor heb je de kritische massa nodig en ik hoop dat veel mensen nieuwsgierige vragen blijven stellen, en mee willen denken en doen.

Voor nu wens ik iedereen een fijne zomer toe en kijk ik ernaar uit om jullie weer te ontmoeten!

Hartelijke groet,

Stephanie Geurtz